مقایسه میزان پاسخ به درمان سرپایی و بستری در بیمارستان در زنان مبتلا به پیلونفریت حاملگی

برای مقایسه درمان «سرپایی» و «بستری در بیمارستان» در زنان مبتلا به پیلونفریت حاد حاملگی یک مطالعه کارآزمایی بالینی روی 50 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان قائم و امام رضا انجام شده است. بیمارانی که علایم و نشانه های بالینی (تب، لرز و درد ناحیه کلیه ها) و آزمایشگاهی (کشت ادرار بیشتر از 100000 باکتری در هر سی سی) داشتند به عنوان پیلونفریت حاد حاملگی در نظر گرفته شدند.پش از گرفتن رضایت و دادن آگاهی، بیماران به طور اتفاقی به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 (بیماران سرپایی = 25 نفر) در بدو ورود 1 گرم سفتریاکسون عضلانی دریافت کردند و سپس درمان با سفالکسین خوراکی 500 میلی گرم هر 6 ساعت تا 10 روز ادامه یافت. گروه دو (بیماران بستری=25 نفر) 500 میلی گرم کفلین هر 6 ساعت به طور وریدی دریافت کردند و 24 ساعت پس از قطع تب و سایر علایم بالینی از بیمارستان ترخیص و ادامه درمان تا کامل شدن، 10 روز با سفالکسین خوراکی 500 میلی گرم هر 6 ساعت ادامه یافت.از نظر سن بیمار، تعداد حاملگی، طول مدت جواب به درمان و عوارض بیماری بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. در بیماران سرپایی 22.2% و در گروه بستری 8% عدم جواب به درمان مشاهده شد که ناچار به تغییر در درمان ضد میکروبی شدیم. این مطالعه بیانگر آن است که درمان «سرپایی» به اندازه درمان بستری در پیلونفریت حاد حاملگی مفید می باشد و به عنوان یک درمان استاندارد در پیشگیری از بروز عوارض بیماری موثر است.